Het is zover. Na lang wikken en wegen heb ik de knoop doorgehakt. Er moet iets gebeuren, zodat ik weer een beetje onder de mensen kom.
Op Twitter lees ik dat de stichting Piëzo op zoek is naar vrijwilligers, om mee te doen met taalwandelingen. ‘Is dat wat voor mij?’ vraag ik aan mijn vrouw. Ik zie haar gezicht opklaren, en zegt nog net niet ‘hèhè’. Ik werk al jaren niet meer, en iets anders doen dan boodschappen en het huishouden zouden me goed doen. ‘Ja, dat lijkt me hartstikke leuk voor je’, moedigt ze me aan, ‘en je wandelt graag, dus waarom niet!’ ‘Ik denk er nog even over na’, zeg ik, en ik zie haar denken. De drempel is enorm hoog voor mij, en die wordt er in de loop van de jaren niet lager op.
De volgende ochtend spreek ik mezelf toe en ga ik bellen. Wat denk je, er wordt niet opgenomen. Ik krijg wel twee opties; iets inspreken of later terug bellen. Ik kies voor optie twee. Ik ben trots op mezelf, ondanks het feit dat ik nog niemand heb gesproken en nog geen stap verder ben. Maar ik heb wel gebeld. Er blijkt nog een derde optie te zijn, ik word namelijk binnen een half uur teruggebeld. Een vriendelijke dame staat me te woord en ik heb er direct een goed gevoel bij. We maken een afspraak voor een kennismakingsgesprek en om verder te praten over de mogelijkheden. Ik ben benieuwd.
Enigszins gespannen wacht ik tot het zover is. Dat lijkt misschien overdreven, maar voor mij is het een enorme stap. Ik ga op de fiets naar inZet locatie Buytenwegh & De Leyens. Ik denk er iets te makkelijk over, en verdwaal in de wijk. Alle straatnamen eindigen op rode, en de ene na de andere straat loopt dood. De rode die ik moet hebben kan ik niet vinden, en ik krijg bonje met mezelf. Dit had ik beter moeten voorbereiden. Met de hulp van Google vind ik uiteindelijk toch de César Franckrode en kom een minuutje te laat binnen. Ik lijk de enige te zijn die er echt mee zit.
Een vriendelijke dame vraagt vanachter een coronaproof plexiglas scherm of ze iets voor me kan betekenen, en ik zeg haar dat ik een afspraak met Milou van Loenen heb. Die is in de naastgelegen kamer snel gevonden, en er volgt op ruim anderhalve meter en onder het genot van een lekkere mok thee een gesprek. Ik vertel wat over mezelf, en Milou vertelt iets over het centrum, en wat ze daar allemaal doen. Dat corona ook hier meer kapot maakt dan je lief is wordt al snel duidelijk. Bijna alles ligt op zijn gat. Ik zie dat het haar raakt, en dat ze niets liever wil dan dat het centrum voor alles en iedereen weer open kan.
Ondertussen draaien de rollen langzaam om, en in plaats dat ik haar als vrijwilliger ga helpen, helpt ze eerst mij. Ik doe een korte test over mijn positieve gezondheid, en binnen een kwartier krijg ik op papier een spinnenweb met de uitslag voorgeschoteld. Die klopt als een bus natuurlijk. Mentaal welbevinden en meedoen zijn de punten waar voor mij nog wel een beetje spinnenwebrek in zit. Ze vraagt me wat ik leuk vind om te doen. ‘Wandelen, fietsen en verhaaltjes schrijven’, vertel ik, ‘vandaar dat ik op de oproep voor de taalwandelingen had gereageerd. En als het dan een leuke wandeling is kan ik er misschien een leuk verhaaltje over schrijven’. Dat klinkt leuk, merk ik aan Milou. Misschien is er op het gebied van verhaaltjes wel meer te verzinnen, we kijken wel. Er lijkt van alles mogelijk, en ik spreek af om gewoon een paar keer langs te komen en dan zien we wel wat er allemaal op mijn pad komt.
Als ik mijn persoonlijke gegevens nog even invul gaat ze alvast naar de binnentuin, daar zitten twee mannen een kopje koffie te drinken die net terug zijn van een taalwandeling. Ik ben benieuwd! Op de gang wacht ook nog een man die op haar luisterend oor zit te wachten. Ze heeft het er maar druk mee, en zo te zien kan ze alle hulp hard gebruiken. Opgewekt loop ik naar buiten, en de drempel is lager dan dat ik ooit had durven dromen. Thuis vertel ik enthousiast over mijn bezoek, en als ik later op de dag nog een WhatsApp bericht van Milou krijg met de simpele tekst ‘het was leuk om je te ontmoeten’, kan mijn eerste vrijwilligersdag niet meer stuk.
(tekst: Paul, vrijwilliger inZet)
