Zoetermeer is een aantrekkelijke verbinding tussen het Stadshart en de Dorpsstraat rijker. Wethouder Robin Paalvast opende vandaag de nieuwe Nicolaasbrug over de Dobbe op feestelijke wijze. Voor die gelegenheid had Terra Art de brug versierd met goudkleurige ballonnen en artiesten zorgden voor een sfeervolle muzikale begeleiding van dit bijzondere moment in de Zoetermeerse historie. Stadsdichter Robbert Roos schreef speciaal een nieuw gedicht over de Nicolaasbrug met als thema ‘Verbinding’.
Gedicht “Verbinding” (Robbert Roos)
Verbinding
Een brug, twee oevers
Tussen Dorpsstraat en Stadshart
Het oude, het nieuwe
Van hier, naar daar
Een brug, Sint Nicolaas
Twee delen, twee oevers
In een stad verbonden
Hier en nu, met elkaar
Een brug, verbinding
Heden en verleden
Verbinding over water
Midden in de stad
Een brug, van Pastoorsbos
Naar Marseillepad en weder
Een vader, drie dochters
Alleen, zonder schat
Opening brug over de Dobbe
Na de opening van de brug volgde een wandeling over de brug naar het Pastoorsbos aan de overkant, waar een bord van het Historisch Genootschap werd onthuld. Dit bord vertelt de geschiedenis van het Paviljoen, waarvan de stalen spanten afkomstig zijn van het station Zoetermeer-Zegwaard en dateren uit 1907.
De gemeente wil de omgeving van de Grote Dobbe aantrekkelijker maken om te wandelen en recreëren en tegelijk een aangename verbinding tussen Stadshart en Dorpsstraat realiseren.
De brug is jaren geleden al onderdeel geweest van de zogeheten Culturele As, een grootschalig plan om het oude en het nieuwe centrum van Zoetermeer beter met elkaar te verbinden, met cultuur als uitgangspunt. De crisis maakte daar helaas toen een einde aan, maar het plan voor de brug over de Dobbe als verbinding tussen Dorpsstraat en Stadshart bleef overeind. Via de brug kunnen bezoekers wandelen van het Marseillepad, door het Pastoorsbos naar de Dorpsstraat, waardoor dit stukje Zoetermeer een prettig verblijfsgebied wordt en een rondje om de Dobbe vele mogelijkheden biedt voor evenementen en culturele activiteiten.
Naam en symboliek van de brug
Eind juni krijgt de brug ook fysiek de naam en de symbolen van zijn naamgever: Sint Nicolaas: drie gouden bollen. Deze worden in de balusters (dit zijn de verticale delen aan de voorzijde van de brug) aangebracht, samen met de naam ‘Nicolaasbrug’. Als beschermheilige siert Sint Nicolaas vele wapens van steden en kerken. Als attributen heeft hij drie gouden bollen bij zich. Die verwijzen naar de legende waarin wordt verteld hoe hij drie zussen uit de armoede en schaamte heeft gered door heimelijk drie zakken met goud voor hun bruidsschat in hun huis te gooien.
Ontwerp en constructie van de brug
De voetgangersbrug, ontworpen door Chantal Eijsackers van de gemeente Zoetermeer (en uitgewerkt door Bureaustoep), bestaat uit een stalen constructie met robuuste houten balusters. Balusters zijn de verticale delen op de brug. Doordat de afstand tussen de balusters varieert, ontstaat er een spel van open en dicht. Bij de aansluitingen van de brug op de oevers staan de balusters dicht op elkaar, in het midden verder van elkaar af. Zo ervaar je het water van de Dobbe het meest als je midden op de brug bent. Er is rekening gehouden met de doorvaarbaarheid van recreatieve bootjes.
De geschiedenis van het Paviljoen
De spanten van dit paviljoen zijn een duidelijk voorbeeld van het gezegde ‘Wie wat bewaart, die heeft wat’. Begin vorige eeuw viel het, in 1870 geopende, station Zoetermeer – Zegwaard ten prooi aan vernietigende vlammen. Er moest een nieuw station komen en dat kwam er in 1907. De stalen spanten dragen het dak van dit paviljoen. Vanwege de slechte economische situatie werd in 1938 het station echter gesloten.
De Duitse bezetter dacht evenwel anders over het gebruik van de spoorwegen. Al op 10 juni 1940 wordt het station weer geopend. Dat maakt het tevens tot een militair doelwit. Waarschijnlijk zijn de gaten in de spanten het resultaat van beschietingen door geallieerde vliegtuigen. Stations en rangeerterreinen werden immers constant door jagers onder vuur genomen.
Kort na de oorlog, in augustus 1945, werd het station al weer gesloten. Vanaf mei 1951 tot mei 1952 is een poging ondernomen het station weer levensvatbaar te maken. Blijkbaar met onvoldoende resultaat. Kort na de definitieve sluiting in mei 1952, besloten de NS tot de afbraak van het station.
De spanten werden niet als oud roest afgevoerd, maar ondersteunden voortaan een deel van het dak van de Pieterman Hardglasfabriek, toen gelegen aan de Bijdorplaan. Maar ook daaraan kwam een einde. In 1998 werd de fabriek afgebroken. De spanten werden door de gemeente opgeslagen voor hergebruik.
In 2015 was het zover. Een deel van de spanten draagt het dak van dit nieuwe paviljoen, nu een overdekte pleisterplaats voor allerlei culturele activiteiten, een oase in het groen en midden in de stad.
