Petra Branderhorst en Rob Hoogkamer zijn al jaren vrijwilliger bij Humanitas Zoetermeer. Wat is het mooie aan vrijwilliger zijn en waarom zou jij kunnen overwegen om het ook te worden? Daarover gingen we met hen in gesprek.
Allebei zijn ze actief voor de activiteit Steun bij Verlies. Mensen die een dierbare zijn verloren, worden door vrijwilligers individueel of in een groep met lotgenoten gesteund. Op die manier vinden ze een manier om met het verlies om te gaan en kunnen ze weer vooruit kijken. Petra en Rob hebben er bewust voor gekozen om één-op-één-gesprekken aan te gaan. De eerste vijf gesprekken zijn wekelijks, waarna eventueel een verlenging van vijf gesprekken met grotere tussenpozen volgt. Volledig toegepast op wat de deelnemers zelf willen.
“Ik vind het mooi om te doen,” zegt Rob. “Vooral als je merkt dat je mensen kunt helpen. Een rouwproces is natuurlijk heel groot en jij bent maar een klein onderdeeltje, maar je ziet toch dat door jouw bijdrage de mensen het verlies een plek kan geven. Dan zien ze in de verte toch weer een beetje licht. Dat is mooi.”
Het ervaren vrijwilligersduo is elk op een andere manier klaargestoomd voor hun werk. “Voorafgaand heb ik een training van een aantal dagdelen gevolgd,” zegt Rob. “Daarin leerde ik hoe je een gesprek aanpakt en waar je het wel en niet over hebt. Dat heeft erg geholpen.” Petra was op haar werk al coach voor haar collega’s en is een week lang door twee psychologen van de politie-academie intensief voorbereid op haar werk. Dankzij die training is ze gecertificeerd hulpverlener bij ‘schokkende gebeurtenissen’. “Maar als je zelf zo’n rouwproces hebt meegemaakt, kan je je nog beter inleven in de ander.”
Petra en Rob zijn allebei als deelnemer in aanraking gekomen met Humanitas Zoetermeer. Ze zijn eensgezind in hun mening dat dat belangrijk is in hun vrijwilligerswerk. “Je hebt hetzelfde proces meegemaakt en weet dat het helpt om je gesteund te voelen door lotgenoten. Dat geldt niet alleen in een groep, maar in één-op-één-gesprekken natuurlijk ook,” zegt Rob. “Ik hoor van mijn deelnemers weleens dat ze met mij anders praten dan met vrienden of collega’s, omdat ik iets soortgelijks heb meegemaakt.” Petra vult aan: “Als mijn deelnemers zeggen dat ze niet uit kunnen leggen wat ze voelen, hoeft dat ook niet. Ik weet namelijk wat ze voelen en dat het lastig onder woorden te brengen is.”
“Je moet er voor de volle honderdtwintig procent achter staan om vrijwilliger te worden,” zegt Petra tot slot. “Het moet vanuit jezelf komen, niet vanuit je omgeving. Het is een win-win-situatie, je helpt jezelf en degene die het heel hard nodig heeft. Maar het moet echt vanuit je hart komen.” Rob is het daarmee eens en wist mede daarom gelijk dat hij andere mensen wilde helpen bij het proces dat hij zelf heeft meegemaakt. “Mijn vrouw had het prachtig gevonden dat ik dit vrijwilligerswerk nu doe.”
Kijk voor meer informatie en actuele vrijwilligersvacatures op de website, www.humanitaszoetermeer.nl.
