In onze koelkast ligt sinds een paar dagen de kaas verpakt in een bijenwas doek. Een katoenen lap, bedekt met een laagje bijenwas. Je ruikt het wel een beetje als je de deur van de koelkast opendoet, maar je proeft er werkelijk niets van.
Aanwinst
Wat een mooie aanwinst in onze pogingen (rest)afvalvrij te leven. We hebben de doeken in een setje van 3 aangeschaft na een tip van 1 van de deelnemers van 100-100-100. En het aardige is, onze kaasverkoper is er zo enthousiast over dat hij zelfs overweegt een demonstratie te organiseren en zich op te werpen als reseller van dit product. Dat balletje is dus aardig aan het rollen geraakt. En wat te denken van de katoenen broodzakken die mijn man op zijn zaterdagse boodschappenrondje aanbood bij de bakker? Wat een goed idee, meneer! Natuurlijk doe ik daar uw volkoren broden in. Anders nog iets?
Meedenkende tieners
Ondertussen beseffen wij ons dat wij een bevoorrechte positie hebben, met 2 meedenkende tieners en een kat die zonder moeite haar behoefte op de geperste houtkorrels doet. Wij kregen een alleraardigst kaartje van onze ‘oude’ dierenarts. Zij doen in hun praktijk erg hun best om milieuvriendelijk in de weer te zijn. Dat dat niet altijd eenvoudig is, begrijpen wij volkomen. In zo’n bedrijf worden natuurlijk heel andere producten gebruikt dan in een huis-tuin-en-keuken-gezin. En er zijn niet altijd gelijkwaardige alternatieven voorhanden. Om er dan toch moeite voor te doen, dat is toch geweldig! Wij hopen dat het uiteindelijk de kinderen van onze kinderen zijn, die welvaren bij onze inzet voor een schonere wereld. Maar wat beweegt en motiveert een bedrijf om dat te doen? Wij hopen natuurlijk hetzelfde.
Het gewicht van ons restafval van week 4 van 100-100-100 bedraagt 502 gram. Dat is zo‘n 125 gram per persoon. Ik zeg, goed bezig!
