Recensie: Keane – Cause and effect

Foto: Keane

Cause and effect is het vijfde studio album van Keane. Het is de opvolger van het in 2012 verschenen Strangeland. Tijdens de pauze van enkele jaren bracht Tom Chaplin een soloalbum uit. Onder de naam Mt. Desolation brachten Tim Rice-Oxley en Jesse Quin twee albums uit.

Langzaam bouwt Keane de spanning op voor de zang begint in You’re not home. Pas na vier minuten is Keane toe aan de uitbarsting. Het lukt Keane weer om liedjes te schrijven die je al eerder gehoord denkt te hebben. De zang van Tom Chaplin en de arrangementen zijn zeer herkenbaar. The way I feel is een opgewekte song die lekker voortstuwt. De ‘band zonder gitarist’ probeert wel nieuwe wegen in te slaan, maar maakt daarbij geen geïnspireerde indruk. Voor Put the radio on zou je spontaan de radio uitzetten. Keane klinkt in deze track vermoeid.

Stupid things springt eruit als prettig nummer met wat meer gedrevenheid. Afsluiter van de reguliere cd I need your love heeft wel potentie. De statische opbouw en stilstaande momenten in het nummer zijn mooi en het refrein is (zoals gebruikelijk bij Keane) erg goed meezingbaar met weinig verrassende woorden.

De DeLuxe-uitvoering van de cd bevat vier bonus tracks. Drie zijn akoestische uitvoeringen. Deze uitvoeringen van The way I feel, Stupid things en I’m not leaving zijn goed gekozen, want dit zijn ook de betere tracks van het album. In deze akoestische uitvoeringen klinkt Keane prettiger en veel meer bevlogen. Een volgende cd voorzien van een bonus cd met alle nummers akoestisch uitgevoerd?

Niet veel nieuws onder de zon bij Keane. Het vertrouwde geluid en vertrouwde liedjes op een nieuw album. Een album dat aanvoelt als een warm bad, maar waarop het heilige vuur ontbreekt.

Eindoordeel: 7,0

(tekst: Timpaan Muziek)

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen