Het vorige album, Stay together, van Kaiser Chiefs viel nogal tegen. De verwachtingen rondom Duck waren dan ook niet hoog gespannen. De sound van Duck is gelukkig weer ouderwets herkenbaar.
Aanstekelijke popliedjes die voor een grote menigte lekker meezingbaar zijn, niet in de laatste plaats doordat de teksten nogal vaak herhaald worden. De Kaiser Chiefs hebben de vernieuwing laten varen op Duck. Door het vertrouwde geluid is dit een heerlijke plaat geworden. Met People know how to love one another zet de band gelijk de toon neer voor het album. Met Golden oldies gaan ze gelijk lekker opgefokt verder. Kaiser Chiefs zal de (Engelse) menigte weer goed weten te bespelen met deze nummers. Wait klinkt subtieler en laat weer eens horen dat Kaiser Chiefs gewoon een goede band zijn.
Don’t just stand there, do something is eenvoudig maar doeltreffend. Het meest pop klinkt de band in Record collection en Electric heart. Vrolijk is Northern holiday. Met Kurt vs. Frasier (the battle for Seattle) sluit het album af. Aan de Kaiser Chiefs hoor je de (historische) Britpop af. Het album als geheel doet het meeste denken aan Kaiser Chiefs’ Yours truly, angry mob (2007). Net als bij dat album klinken de echo’s van gitaarbands zoals The Stranglers, The Who en The Kinks door de nummers heen.
Kaiser Chiefs doet weer waar ze goed in zijn zonder al te veel upsmuck. Een prima album is het gevolg.
Eindoordeel: 8,5
(tekst: Timpaan Muziek)
