Recensie: Julian Taylor Band – Avalanche

Foto: It's all happening

De Julian Taylor Band brengt zijn derde album uit, Avalanche. Na het veelzijdige Desert star is gekozen voor een meer consistente eenduidige aanpak met nadruk op de groove. Daar is de band vanaf de openingsnoten goed in geslaagd.

De nadruk op de ritme sectie komt tot uiting in het opvallende gebruik van de drums. Time, Back again, Sweeter, Gone en Never get the lights go dim ( vijf van de acht liedjes) openen zelfs met een drum fill. In de nummers zit de dwingende funky groove er direct in. Er is geen twijfel mogelijk dat dit een plaat is om op te dansen. De gitaarlicks die over het ritme heen gespeeld worden vullen de drang naar voren lekker aan. De muziek doet denken aan het funky werk van Stevie Wonder’s Songs in the key of life, zonder dat het gedateerd klinkt.

Learn to love leunt zwaar op een gitaarriff. De stem van Julian Taylor kleurt melodieën in de soulvolle muziek op een prettige manier in. Ontspannen en met een lekkere timing zingt de Canadees over zinloos geweld, verloren vrienden, minderheden en zijn kindertijd. De arrangementen worden aangevuld met zorgvuldig gedoseerde blazers en cello. Dit versterkt de funky soulvolle sfeer van het album. Het is jammer dat de plaat al na iets meer dan een half uur af is gelopen. Een paar tracks meer hadden niet misstaan.

De Julian Taylor band levert een zomerse verrassing op de draaitafel met acht groovy funky tracks af.

Eindoordeel: 9,0

(tekst: Timpaan Muziek)

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen